Net heb ik even terug gelezen wat ik de laatste keer heb geschreven en wat is er dan weer veel veranderd in mijn leven! Natuurlijk ga ik proberen het belangrijkste op te schrijven, zodat jullie weten waar ik mij zoal mee bezig houd.
De afgelopen maanden is er in het leven van Marina veel gebeurd. Zij heeft haar baan opgezegd en is voor een periode in Engeland geweest om te werken. Dat liep alleen anders dan verwacht en inmiddels woont zij weer bij mij. Sinds afgelopen week heeft ze een nieuwe baan: ze werkt bij een playground in een winkelcentrum en ze vindt het leuk om met kinderen te werken. Ik hoop dit een plek is waar zij haar talenten verder kan ontwikkelen.
Ja, Marina weer terug en dus een volle flat! Eerder schreef ik over twee zusjes voor wie een plek werd gezocht. Helaas is het misgegaan bij de familie waar in eerste instantie zijn gaan wonen. De vraag of ik hen een plek kon bieden kwam opnieuw en aangezien Marina op dat moment in Engeland was heb ik geen seconde geaarzeld! Na een bezoek in het crisiscenter waar zij toen verbleven wist ik het zeker: deze meisjes wil ik een (t)huis bieden! Op 13 juli jl. zijn zij bij komen wonen, wat een verandering voor hen! Nieuwe woonplek, vreemde plaats, alles anders dan ze gewend waren. Het blijkt dat zij geen wees zijn en voordat ze in het crisiscenter werden geplaatst zagen zij hun moeder dagelijks. Nu hebben ze haar dus al maanden niet gezien en dat valt niet mee voor hen. Tieners in huis is niet altijd even makkelijk, herkenbaar voor vele ouders neem ik aan, maar het gaat boven verwachting goed! De meiden klikken goed met elkaar en daar ben ik dankbaar voor. Ook hebben we veel lol met elkaar en zie ik al positieve veranderingen. Zij zijn nu al weer een week naar school geweest en het ziet er naar uit dat ze hun draai snel zullen vinden in hun nieuwe klas.
Opeens is de flat dus echt te klein! Ik heb altijd geloof gehad dat God op het juiste moment zou voorzien van een woning. Het ziet er naar uit dat we snel kunnen verhuizen naar een HUIS met een grote tuin en niet te ver van de rivier. Een wonder mag ik wel zeggen! Ik werd getipt door een vriendin dat dit huis te koop stond. Ik ben gaan gaan kijken en realiseerde mij dat ik hier graag zou willen wonen, maar het niet zou willen kopen voor de prijs die zij ervoor vragen. Zodra ik aangaf dat ik het zou willen huren is het balletje gaan rollen. Wel vijf keer bij het huis geweest met verschillende mensen zodat ik niet zomaar overhaast een beslissing zou nemen. Na heen en weer gepraat ziet het er naar uit dat ik uiterlijk volgende week het contract zal tekenen, jippie! Er moet wel het een en ander aan gedaan worden, maar dan hebben we uiteindelijk wel een huis waar ik ook nog aan anderen plaats kan bieden.
Al diverse malen heb ik in het dagcentrum met tienermeiden op mogen trekken. Vanaf de eerste dag was er een enorme openheid en vertrouwen! Het blijkt wel hoe ze verlangen naar een luisterend oor, naar iemand die hen ziet staan en met ze kunnen lachen en huilen. We hebben altijd tijd tekort lijkt het wel en soms moet ik ze echt vragen om te vertrekken! We hebben serieuze gesprekken, spelen spelletjes en ook bid ik voor een ieder. We hebben al veel gebeden verhoord zien worden!
Er is nu een vraag of ik bijbel studie zou willen leiden voor een groepje jongeren, hier wil ik wel goed over nadenken. Mijn hart zegt ja, maar gelukkig heb ik ook nog mijn verstand. Met een komende verhuizing en tienermeisjes in huis die begeleiding nodig hebben kan en wil ik niet overal ja op zeggen. Het is een tijd van prioriteiten stellen en die ligt in de eerste plaats bij mijn gezin met drie mooie en geweldige jonge vrouwen!



Recent Comments