Twee jaar en zes dagen woon ik alweer in Smiltene! Steeds meer voelt als mijn thuis. Het is koud, – 15, en er ligt veel sneeuw. Kortom, het is winter! Afgelopen maandag liep ik heerlijk in de sneeuw en riep ik opeens: “I love Smiltene and I love the people here!” En zo is het maar net, er is geen woord van gelogen! De plaats en de mensen hier zijn in mijn hart en ik weet dat God nog veel van plan is hier in Smiltene. Wat heerlijk om Zijn handen en voeten te mogen zijn en mij uit te kunnen strekken naar de mensen die Hem zo hard nodig hebben! De afgelopen maanden zijn erg druk geweest door de vele activiteiten die hebben plaatsgevonden.
We hebben de homevisits afgerond en hebben uiteindelijk 86 voedselpakketten uit mogen delen. Het laatste weekend lag er helaas al sneeuw, maar gelukkig was Normunds er met de auto. Ik ben getroffen door de mensen: we hebben een paar keer te horen gekregen dat er al een team langs geweest was (miscommunicatie
). Wauw, wat fijn dat mensen die het zo hard kunnen gebruiken zo eerlijk waren om te zeggen dat ze al een pakket hadden ontvangen. Ook was er een gezin die aangaf niet meer op de lijst te willen omdat ze beiden een baan hebben momenteel. Ja, zulke dingen raken mij! We hebben met veel mensen kunnen praten, maar vooral kunnen luisteren. Daarnaast is er veel gebeden en de gebedspunten waren vooral voor goede gezondheid en voor het vinden van werk. Dit is en blijft moeilijk hier in Smiltene, nog steeds vertrekken er daardoor mensen naar het buitenland. Opnieuw is het mij duidelijk geworden hoe groot de materiele en geestelijke nood hier is!
Eind november hadden we wederom een kidsparty, en opnieuw was het een feest! De kinderen holden al voor hun ouders uit en konden niet wachten tot we begonnen. Deze keer waren er 28 kinderen, daarnaast ook een paar baby’s en er bleven 11 ouders voor de thee en koffie. Zo bijzonder om te ervaren dat de ouders er ook van genieten! Het evangelisatieteam Star of Hope heeft aan het begin en aan het eind een presentatie gegeven. Sommige onderdelen waren interactief en er werd goed meegedaan! Ja, wie had ooit gedacht dat ik kidsparty’s zou organiseren en wie had dan daarna durven denken dat ik het ook nog leuk zou vinden? Ik niet in ieder geval! Geloof mij: Ik vind het super!!! Het is ook geweldig om te zien dat deze activiteit in omvang toeneemt, het kinderaantal groeit en voor hen doen we het! Ik heb inmiddels wel besloten in samenspraak met het team kidsworkers om langzaam een stapje terug te doen. Zij zijn prima in staat om de middag te organiseren en ik wil hen helpen zich hierin verder te ontwikkelen!
Begin december hebben we de geplande kledingdag gehad. Op vrijdagavond hebben we met de jeugd vast kleding gesorteerd, Ria heeft hier hard aan meegewerkt! Zij was een week over en heeft zeker niet stil gezeten! Het was heerlijk dat zij bij diverse activiteiten betrokken was en daardoor weer heeft kunnen zien wat de reden is dat ik in Smiltene ben! Zaterdag 8 december van 10.30 tot 16.00 was de deur open. Ohhhhh, voor negen uur waren de eerste mensen er al, sommigen hebben anderhalf uur buiten in de sneeuw, –8 graden, staan wachten tot ze naar binnen konden. Dit is en blijft moeilijk om te zien, zeker als je het schoeisel van sommigen van hen ziet….. We hebben thee en koekjes rondgedeeld en een van de jonge mannen heeft buiten voor het nodige vertier gezorgd. Aan het einde van de dag bleek dat we zeker aan 250 mensen hebben mogen uitdelen en niet alleen kleding! Doordat we steeds dezelfde mensen terug zien tijdens diverse activiteiten zijn we echt relaties aan het bouwen! Hierdoor ontstaan er spontane gesprekken en is er herkenning! Ik merk dat ik zo kan genieten van de ontmoetingen iedere keer en hoe blij ik ben als ik zie hoe mensen gezegend weer naar huis gaan. Ook deze keer waren er meer dan 15 mensen van de kerk incl. jongeren om te helpen.
Met een groep is er twee dagen gewerkt aan de rugtassen die vanuit Nederland zijn gekomen. Vanwege gebrek aan mankracht hadden we deze nog niet allemaal uitgedeeld en we hadden er meer nodig dan nog stond opgeslagen. Alles is opnieuw verdeeld en op leeftijd gerangschikt. Dit had alles te maken met een jeugdavond samen met de kinderen/jongeren van het family/crisis center en met het kerstevent van afgelopen zondag, 16 december. Vanuit Texas is er ook nog iets onderweg, maar dat is tot nu toe blijven steken in de Oekraine . Allereerst hebben we een super tijd gehad met de kinderen en jongeren. Er is veel gelachen en gek gedaan, vooral het spel met de ballonnen blijft een feest! Door het family center was er eten bereid voor ons, het was heerlijk! Aan het eind van de avond kreeg een ieder een rugtas en wat waren ze er blij mee. Van verschillende kanten heb ik gehoord dat er precies inzat wat ze nodig hadden!! Ook hebben we tandenborstels, zeep en tandpasta aan het center kunnen geven en hun dankbaarheid was groot! Ja, en toen was het bijna de 16e! Lysette, een vriendin uit Riga, is het weekend gekomen om te helpen. Zij heeft bijgedragen door voor ons iets lekkers te bakken en niet zomaar, nee, ze heeft meer dan acht uur staan bakken. Hierdoor waren er zondag heerlijke brownies en muffincake! En toen werd het de 16e december! Wat een dag om op terug te kijken! Als ik even vergeet dat ik om kwart over negen uit bed werd gebeld, als ik niet meer denk aan het feit dat Lysette met de auto vast zat in de sneeuw en ik heb moeten helpen duwen om ‘em weer vrij te krijgen, als, als, als. HET WAS EEN ZEER GESLAAGDE DAG!!!! Er zijn zeker 40 gezinnen gekomen (waren er 86 uitgenodigd), dus waren er zo’n 110 gasten. Allereerst was er een versnapering en vervolgens heeft David hen welkom geheten. Daarna heeft het evangelisatieteam twee activiteiten gedaan en niet alleen de kinderen deden mee 
. Ook hier is het ballon spel gespeeld en dit leidde tot grote hilariteit, Wat een feest was het met elkaar. Er is ook gedanst en aan het eind was er voor iedereen tot 16 jaar een rugtas of een ander tasje en voor de moeders een zakje peppercuka. Dit is een speciaal kerstkoekje en iedereen vindt het lekker. De laatste vrouwenavond hebben we met een aantal vrouwen en jonge meisjes kaartjes geschreven met een bijbeltekst of lieve bemoedigende woorden erop en deze hebben we aan de zakjes bevestigd. Zoveel vrolijke gezichten, zo’n ontspannenheid en gezelligheid, ook hier vonden veel het jammer dat het voorbij was. Een ieder heeft iets van Gods liefde mogen ervaren, een ieder heeft zich welkom gevoeld en een ieder voelde zich speciaal! Dat is wat we de mensen wilden meegeven en dat is zeker gelukt.
Vandaag ben ik met het evangelisatieteam mee geweest naar Varini waar zij een kerstpresentatie hebben gegeven. Inmiddels was ik daar voor de derde keer en zo leuk om gezichten te herkennen! Het team is nog maar pas begonnen, maar ik ben zo ongelooflijk trots op ze! Ze hebben daar staan stralen en het verliep allemaal goed! De kinderen vonden het leuk, zelfs de pubers! Na afloop hebben we in de lerarenkamer iets gedronken met elkaar. Een van de leerkrachten vertelde hoe geweldig de kinderen het hadden gevonden en daarna kwamen nog twee leerkrachten hetzelfde vertellen. Een van hen deelde opeens iets over haar leven en begon te huilen, vervolgens schoot een ander ook vol. Het leven is zo moeilijk voor velen en de gezinssituaties zijn echt heftig in veel gevallen. Ja, dan zijn er twee huilende vrouwen en ik heb gedaan wat mijn hart mij ingaf, ik heb ze een knuffel gegeven en even laten huilen. We kregen een lunch op school aangeboden en hier zagen we weer een aantal kinderen terug. Er werd ons verteld dat het een zware tijd is en dat de kinderen God nodig hebben in hun leven. Het team gaat er zeker over na denken wanneer ze weer terug kunnen, want deze kinderen verdienen het!!
Aanstaande vrijdag heb ik een girlsmeeting en niet zomaar eentje… Er komen zes of zeven girls en we zullen een movienight hebben. Ja, dat betekent dat ze allemaal blijven slapen en zaterdag is het tijd voor het lakken van nagels, want ze willen wel mooie nagels hebben met de kerst! Een van hen die in het family crisis center woont heeft gevraagd of ze zaterdag ook mag blijven slapen omdat ze zondag mee wil naar de kerk. Natuurlijk mag dat en gisteren bleef er ook eentje bijna slapen omdat ze opeens heel beroerd was. Ik realiseer mij steeds weer hoe God mij gebruikt voor met name deze girls en dat het een waardevolle voorbereiding is op de toekomst!
Ja, de toekomst! Allereerst hoop ik de kerstdagen in Riga door te brengen bij een Letse vriendin. Daarna nog een paar weken en op 15 januari kom ik voor familie bezoek naar Nederland. Begin 2013 hopen we de stichting geregistreerd te hebben en dan begint het volgende grote avontuur in Smiltene. Het avontuur dat God al in de gang heeft gezet vanaf het allereerste moment dat ik in Smiltene arriveerde. In januari 2013 zal dat vier jaar geleden zijn. Vier jaar waarin ik veel heb mogen leren en mogen zien van Gods grootheid en van Zijn liefde. Jaren waarin ik heb geleerd in Zijn afhankelijkheid te leven en dicht bij Hem te blijven. Jaren waarin ik mij verder heb mogen ontwikkelen en waarin ik soms verbaasd heb gestaan over mijzelf. Jaren die mij hebben gevormd en nog steeds word er aan mij geschaafd. Jaren waarin ik heb gezien hoe dankbaar ik ben met mijn familie en vrienden en een ieder die in mij gelooft.
Bedankt dat jullie geloven in het werk dat ik hier in Smiltene mag doen en dank jullie voor al jullie liefde en jullie support!
Ik wens jullie allen een gezegende kerst en een voorspoedig 2013. Een jaar waarin Gods licht mag schijnen in jullie leven en dat jullie Zijn liefde mogen ervaren!
Liefs, Nynke
Recent Comments