Wauw, wat is het afgelopen jaar snel gegaan, het is al 2014! De hoogste tijd om terug te blikken en om vooruit te kijken. Als 2014 net zo veel verrassingen en uitdagingen in petto heeft als 2013 belooft het een geweldig jaar te worden. Natuurlijk zal ook dit jaar weer een aantal dieptepunten hebben naast alle hoogtepunten, maar ik ga voor een super jaar!
In 2013 is er veel veranderd en ik heb veel nieuwe stappen mogen zetten. Ook is er veel onveranderd doorgegaan en dat zal ook voor dit nieuwe jaar gelden. In de kerk gaat alles gewoon door, al zijn er wel positieve ontwikkelingen te melden. Het weekend waarin we 16 Belgen te gast hebben gehad was een weekend om niet te vergeten. God was aan het werk en we zijn getuige geweest van o.a genezingen! Dank U wel Heer! Tijdens dit weekend heb ik voor het eerst een preek vertaald van het Engels naar het Nederlands en het viel niet tegen 🙂
Sinds de afgelopen maanden zijn er naast David ook anderen die tijdens de dienst spreken waaronder enkele van de jongeren. Hierdoor is er een mate van ontspanning voor David en kan hij 1x per maand ontspannen zitten en deelnemen aan de dienst als ieder ander. David begeleidt degenen die spreken en geeft ook feedback om hen verder te helpen. Ik heb afgelopen jaar mogen spreken en ik heb toen gesproken over genezing. Iedere keer is het een grote stap voor mij om in de kerk te spreken. In februari zal de eerste keer van dit nieuwe jaar zijn en ik vertrouw erop dat het een onderwerp zal zijn waar wij allemaal mee verder kunnen in de kerk. Ook al mag ik spreken, ik leer zelf ook en zeker door de voorbereiding!
De jeugdalpha die we in oktober zijn beginnen is afgerond. We zijn gestart met 18 jongeren en dit aantal schommelde per week. De laatste avond waren er acht jongeren, mede omdat er een aantal ziek waren. Ja, de winter is hier echt gestart en dat betekent ook dat de griep weer z’n slachtoffers maakt! Mooi om terug te kunnen kijken op een goede tijd met elkaar, een tijd van verdieping, een tijd van relaties bouwen en een tijd om uit te zien naar de rest van het jaar. Als jeugdleidersteam (zes personen) hebben we besloten om de komende weken onderwerpen te behandelen die zo belangrijk zijn in de levensfase van teenagers. We zullen allemaal een onderwerp kiezen en voorbereiden, concreet betekent dit dat er regelmatig iemand anders de teaching zal doen. Hierdoor kunnen de jeugdleiders groeien en ik kan alleen maar zeggen dat ik zo trots op ze ben! Ze stappen uit in nieuwe dingen, ze gaan er helemaal voor. Geweldig om met deze jonge mensen op te mogen trekken!
In oktober hebben we weer een kidsparty mogen organiseren. Voor mij is en blijft dit heel bijzonder! Ik ben zo blij dat er deze keer vier nieuwe mensen waren om het team te ondersteunen. We hebben weer een geweldige tijd met elkaar gehad, al was het dankzij drukke en wat onrustige kinderen wel pittiger voor de werkers. Er bleven ditmaal keer oma’s achter; eentje ging bij de kleintjes helpen en met de andere heb ik samen met Evija (15 jaar) tijd doorgebracht. Ze vertelde over haar leven en over haar ziekte: Parkison. Ook speelde er veel in haar gezin en ze was erg emotioneel. We hebben geluisterd, haar kunnen bemoedigen en voor haar mogen bidden. Ik heb zo Gods kracht ervaren tijdens het bidden en toen deze vrouw aan het eind van de middag weg liep had zij geen trillende handen meer! Ik weet dat God vandaag de dag nog geneest, maar ben iedere keer weer stil als ik hiervan getuige mag zijn. Op dit moment is er geen ruimte beschikbaar voor het houden van de kidsparty’s, maar we hopen in de loop van dit jaar weer veel kinderen een fijne tijd te kunnen bezorgen.
Ondanks het feit dat we eerst het transport van de truck met kleding en hulpgoederen hebben af moeten blazen, bleek het toch mogelijk te zijn om in ieder geval kleding geleverd te krijgen vanuit Nederland. Half november hebben we een kledingdag georganiseerd en ook deze keer werd het goed bezocht. Opnieuw stonden de eerste mensen al ruim een uur voor aanvang buiten te wachten. Velen zijn eind van de middag voor een tweede keer terug gekomen en ik dank ieder die in Nederland heeft bijgedragen om dit mogelijk te maken! Zodra er weer ruimte voor opslag beschikbaar is zullen alle andere ingezamelde spullen deze kant op kunnen komen en verdeeld worden.
De vrouwenavonden die ik organiseerde zijn sinds september jl. niet meer van de grond gekomen. Er speelde zoveel zaken dat deze avonden in het gedrang zijn gekomen. Ik realiseerde mij op een gegeven moment dat ik het miste en in dezelfde week moedigde Ilze mij aan om het weer op te pakken. Mooi hoe God anderen gebruikt om mij het laatste zetje te geven. Half januari heb ik een vrouwenavond in Riga mogen leiden en ik hoop bij deze groep vrouwen een paar keer per jaar aan te schuiven. Fijn om met hen in het bijzijn van mijn vriendin Anita een avond door te hebben gebracht, we hebben elkaar kunnen bemoedigen en voor elkaar kunnen bidden. Ik besefte weer hoe zwaar veel van hen het hebben: financieel, op relatiegebied en het zijn van een goede moeder. Maar ik kan jullie vertellen: ik heb super moeders gezien, zoveel liefde voor hun kinderen! Dit geeft weer aan dat er hoop is dat dingen zullen veranderen in Letland als vrouwen in staat zijn om de cirkel van het verleden doorbreken! Eind deze maand zal ik in mijn huis weer een vrouwenavond organiseren voor de vrouwen van de kerk en geïnteresseerden, er werd enthousiast op gereageerd. Misschien hebben we het allemaal wel meer gemist dan we beseften.
Dit weekend zullen we weer bij elkaar komen als jong volwassen. De eerste keer in het nieuwe jaar en hopelijk met nieuwe gezichten! Inmiddels is er een getrouwd jong stel in ons midden, maar zij willen graag blijven komen en niet alleen voor de maaltijd 
Het is goed om met elkaar te kunnen zijn, te kunnen delen wat je bezig houdt, te kunnen getuigen van hoe God je gezegend of beschermd heeft en plezier te maken met elkaar. Het is een kleine groep, maar er is openheid naar elkaar en vertrouwen in elkaar. Zij leren van mij, maar ik leer zeker ook van hen! Ieder op zich heeft een verhaal en velen zijn letterlijk aan het overleven. Door met elkaar op te trekken vertrouw ik erop dat we met elkaar sterker uit de strijd komen en er ook vriendschappen zullen ontstaan. Zoveel mensen sluiten zich op in hun huis, verharden hun hart omdat er niemand voor hen is. Met deze groep kunnen we het verschil maken!
Inmiddels zijn er ook veel dingen gebeurd rondom de stichting Hope for Life (CERIBA DZIVEI in het Lets), sinds 11 november een feit! In een aparte update zal ik jullie hiervan verder op de hoogste brengen. Nu de stichting een feit is heeft dit ook invloed op mijn werkzaamheden. Dagelijks is er wel iets te regelen of uit te zoeken, maar tot nu toe kan ik het combineren met alle andere activiteiten. Het betekent alleen dat ik nu soms ‘s avonds nog wel eens een uurtje extra achter de laptop zit, maar ik ben blij met hoe alles tot nu toe verloopt.
Afgelopen november ben ik samen met Anete, de jonge vrouw die bij mij woont, voor tweeënhalve week naar Nederland geweest. Natuurlijk om familie en vrienden weer te zien, het was tien maanden na mijn laatste bezoek dus de hoogste tijd. We hebben veel plezier gehad, veel bezoeken afgelegd, een aantal verjaardagen bijgewoond. Anete heeft genoten van deze weken en heeft voor het eerst sinterklaas en zwarte pieten gezien. En natuurlijk hebben we ook oliebollen gegeten! Wat Anete bij zal blijven is de liefde van de mensen die zij heeft mogen ervaren en het feit dat je een feestje kan hebben zonder dat er geschreeuwd wordt naar elkaar en dat er geen dronken mensen waren op die feestjes. Zoiets raakt mij weer diep, dit vertelt zoveel …
Naast alle bezoeken waren er ook andere dingen te doen voor mij. Een bezoek aan de Baanderij in Gouda, mede dankzij hen was het transport met kleding weer mogelijk afgelopen jaar. Ik heb een Meet&Greet op mijn oude werkplek gehad en hierbij heb ik een korte presentatie gegeven. Fijn om oud- collega’s weer te zien en even bij te kunnen praten, voelde nog heel vertrouwd! Ook heb ik een presentatie gegeven in Reeuwijk en hier over mijn werk en leven in Letland verteld. Deze avond is druk bezocht en ik voelde mij gedragen door alle mensen die er waren, echt bijzonder! Mijn homefronteam heeft hard gewerkt om alles mogelijk te maken en zo was er ook weer de hulp van Siedo met de powerpoint presentatie. Onno heeft aan het einde nog toegelicht hoe we met Hope for Life gestalte willen geven aan een huis voor jong kwetsbare vrouwen. Een van de zondagen heb ik tijdens de dienst in mijn thuiskerk Elim alle ruimte gekregen om te spreken. Dit was voor mij een van de hoogtepunten! Zo geweldig om dit te mogen doen en na afloop heb ik voor mensen mogen bidden. God heeft harten geraakt die ochtend en niet in het laatst mijn eigen hart! Ook was er ruimte voor mij om in de Morgenstond in Bodegraven iets te vertellen en hier heb ik ook veel positieve reacties op gehad. Tot slot heb ik mijn eerste tv interview gehad! Jawel, met de locale tv REBO. Nog steeds is het niet mijn hobby om in de picture te staan, maar ik realiseer mij wel dat dit de enige manier is om Letland en mijn werk inzichtelijk te maken!
De winter is tot nu toe heel mooi: klein beetje sneeuw, veelal strak blauwe luchten en een stralende zon. Onlangs heb ik mooie foto’s gemaakt tijdens het bezoek van Anita. Zij is hier voor het eerst geweest en we hebben een goede tijd gehad. Afgelopen jaar heb ik veel gasten mogen ontvangen en ik voel mij rijk met alle vriendschappen!
Misschien denken sommigen van jullie wel dat mijn leven hier rustig voort kabbelt, maar ik kan eerlijk zeggen dat er een aantal flinke stormen zijn geweest afgelopen jaar. Steeds opnieuw mocht ik dan ervaren dat ik niet alleen was, altijd was God aan mijn zijde. Ik realiseer mij dat ik Hem zo nodig heb in alles wat ik doe, ook als het allemaal goed gaat!
Ik wens jullie allemaal een fijn weekend en Gods rijke zegen!
Lieve groet, Nynke
Recent Comments