Het is oktober en we hebben een prachtige herfst. Zoveel mooie bomen om mij heen die ik zie verkleuren , ik kijk mijn ogen iedere keer weer uit. Al eerder heb ik geschreven dat de natuur mooi is en ik ben blij dat ik er nog steeds van kan genieten. Nog geen sneeuw, ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de eerste vlokken zullen vallen …
Na de laatste update is er veel gebeurd en heb ik ook weer logees mogen ontvangen. Net voor mijn vakantie is Erica over geweest om te brainstormen over alles wat nodig is om een organisatie gestalte te geven, We hebben veel gesproken, zijn dieper in de materie gedoken en het heeft resultaat gehad. Hierdoor was het mogelijk om te focussen op waar het nu eigenlijk allemaal om gaat. Het was niet altijd makkelijk, zeker niet toen ik mij realiseerde hoeveel denk- en papierwerk er nog op mij ligt te wachten. Erica was echter heel beslist en gaf aan dat ik in Smiltene ben met een reden en dat alles goed zal komen! Ook Suzanne is een week gekomen om mij te helpen en we hebben ons samen over huisregels, contracten ed gebogen. Erg leuk om hier mee bezig te zijn, hierdoor gaat de visie meer leven. Met beiden is het een vruchtbare tijd geweest waarbij ook tijd voor ontspanning was. Er is nog steeds veel werk te verrichten, dus mocht je je aangesproken voelen hoor ik het graag 
…..
We hebben als kerk een familieweekend gehad en dit was een geweldige tijd. Samen met Erica en Anete heb ik een dag meegemaakt, maar wat voor een dag! Heerlijk weer, veel vrolijkheid, veel activiteiten en als hoogtepunt een doopdienst! In het meer zijn vier jongeren en een volwassene gedoopt, wat een feest! Altijd weer een bijzonder moment en fijn om dat met elkaar te mogen beleven. Met elkaar werd het eten bereid en ook deze keer mocht de beroemde soep van Imants niet ontbreken. Het was de derde keer dat we een familiekamp hadden en een ieder die is geweest kijkt er met veel plezier op terug. We hebben met elkaar ervaren hoe is is om als Gods familie samen te zijn op een ontspannen manier en ik geloof dat het ons meer verbind met elkaar.
Eind augustus had ik weer een bruiloft. Deze keer mocht ik fotograaf zijn en vanaf ‘s morgens half negen was ik in touw. Leuk om alles zo van dichtbij mee te mogen maken. Wat voor mij heel speciaal aan deze bruiloft was is dat de bruid de eerste Letse is met wie ik ooit contact had tijdens een conferentie in Delden in 2008. Op dat moment al heel speciaal aangezien we elkaar eerst niet konden verstaan en niet wetend dat dit de eerste stap was voor mijn vertrek naar Letland. Ik zie ons nog met papier en pen aan de gang om een conversatie te kunnen voeren. De eerste Letse woorden die zij mij leerde waren: Draudze Teva Majas (church The Fathers House), Dievs (God), Svetais Gars (Heilige Geest) en Jezus. Vervolgens lukte het ons om ook verbaal een gesprek te voeren. En nu… Ongelooflijk, zij vertaalt regelmatig voor mij als we als jong volwassen groep bij elkaar komen! Het was een prachtige dag op haar trouwdag en ze straalde! Meer dan 600 foto’s genomen en hieruit mogen zij en haar man de beste kiezen…
Wat kan een vakantie toch heerlijk zijn! Na jaren geen echte vakantie meer gehad te hebben ben ik eind augustus, de dag na de bruiloft, voor drie weken naar Saulkrasti aan de Letse kust vertrokken. Hier heb ik heerlijke dagen gehad met vooral veel zon, een prachtig strand, lekker eten en even alleen maar doen waar ik zin in had. Wat kan je toch van de rust en de mooie omgeving genieten. Ria is een week langs geweest en we hebben samen als vanouds weer genoten om tijd met elkaar door te brengen en dingen te ondernemen. Ook een van de meiden is langs geweest voor een dagje, zij is nu voor een half jaar naar Oostenrijk voor haar studie. En Ilze is voor een nachtje gekomen, heerlijk aan het strand gewandeld. Opnieuw een late vakantie (net als in de tijd in Nederland), maar opnieuw gezegend met mooi weer en zelfs uitzicht vanuit het appartement op zee! Ik had zo’n verlangen om even helemaal weg te zijn en God wist precies wat goed voor mij zou zijn. Ik had nml al iets geboekt, maar was niet helemaal zeker of dit de juiste plaats zou zijn. Na een gesprek met mijn advocaat ( zij helpt mij met het opzetten van de stichting) was duidelijk dat dit gevoel terecht was. Zij tipte mij over Saulkrasti en vanaf nu is het een van mijn favoriete vakantiebestemmingen. Bijzonder was dat tijdens mijn vakantie mijn broer werd gedoopt. Helaas kon ik daar niet lijfelijk bij aanwezig zijn, maar dankzij een skypeverbinding heb ik de hele dienst mee kunnen maken. Ik heb hem zelfs toe mogen en kunnen spreken, wat geweldig. Dit was een emotioneel moment en ik kijk hier met dankbaarheid op terug.
De batterij is dus weer opgeladen en dat bleek heel onverwachts ook nodig te zijn. De vakantie was precies op het juiste moment gepland. Ja, want sinds enige weken heb ik een jonge vrouw in huis. Haar thuissituatie heeft haar doen besluiten dat ze daar niet meer wilde en kon wonen. Tijdens een time-out van een week die ik haar aanbood hebben we samen veel gepraat en gebeden. Voor ons beiden bleek al snel dat het goed zou zijn als ze bij mij zou kunnen wonen. Wauw, wat een verandering. Na ruim 25 jaar alleen te hebben gewoond nu opeens een huis delen! Ik zie echter al zo’n verandering bij haar en het is een positieve verandering! Ze komt helemaal tot rust en hierdoor is ze in staat zich verder te ontwikkelen. We hebben veel gesprekken en genieten van elkaars gezelschap. In januari hoopte ik met een pilot voor twee jonge vrouwen te kunnen starten. Tot nu toe heb ik helaas geen geschikte ruimte kunnen vinden. Ik geloof dat God laat zien dat Hij allang wist dat er iemand in nood bij mij zou aankloppen! Net op dit moment luister ik naar het lied: “Our God is greater” en zo is het maar net. Onze God is groter dan wie en wat dan ook en alles is in Zijn hand! Ik kijk uit naar wat de toekomst verder zal brengen in het volle vertrouwen dat God naast mij staat en mij leidt!
Een Engelse vriendin is onlangs voor 11 dagen naar Letland gekomen. Ik heb haar vorig jaar leren kennen en we hebben sindsdien regelmatig contact. Toch was het best een grote stap voor haar, maar we wisten dat het een goede stap zou zijn. Ze heeft deze tijd heel intensief beleeft en veel samen met mij opgetrokken in waar ik mee bezig ben. Ze heeft veel mensen ontmoet en veel verdriet van anderen ervaren. Als je voor het eerst in Letland komt kan je volop genieten van al het mooie dat je ziet, maar je kan zeker heel diep geraakt worden door alle geestelijke en materiele armoede. Op een avond kreeg ze bericht dat haar schoonmoeder was gevallen in de tuin en er vier uur over had gedaan om kruipend haar huis te bereiken. Het wachten was op de ambulance en het zag er niet goed uit. We zijn gelijk gaan bidden en we hebben ervaren dat Gods kracht vrij kwam. We hebben vooral gebeden voor volledig herstel en een groot wonder. Wauw, het antwoord op het gebed kwam al snel. De ambulance kwam en een ambulancebroeder had haar onderzocht. Vervolgens hebben ze haar geholpen om op te staan en ze liep! Tot aan de dag van vandaag gaat het goed met haar. Dank U Heer, dank U voor het wonder, dank U voor de genezing! Terugkijkend op de tijd met mijn vriendin hebben we veel momenten gehad waarop we God op een bijzondere manier aan het werk hebben gezien. Ik ben blij dat ze is geweest en ik kan vertellen dat ze veranderd terug is gegaan!
Sinds september zijn we weer gestart met de jeugdavonden. Al vanaf het begin is de jeugdgroep nu gemiddeld zo’n achttien jongeren. Een aantal jongeren die al eerder waren geweest en ook nieuwe gezichten. We hebben besloten dat we het goed zou zijn om nu jeugdalpha aan te bieden en inmiddels hebben we de eerste twee avonden achter de rug. We beginnen met een hotdog ( op verzoek van de jongeren en ach ja, ik pas mij maar aan) en daarna hebben we een tijd van lofprijzing. Hierna de teaching en vervolgens gaan we uiteen in drie groepen. In mijn groep wordt er gelukkig veel gevraagd en soms zulke diepe vragen dat ik er niet gelijk antwoord op weet. Geweldig vind ik dit, hierdoor mogen we met elkaar leren! In december mag ik over het onderwerp genezing vertellen tijdens de jeugdalpha, een onderwerp waar ik veel mee bezig ben de laatste tijd.
Eind deze maand zullen we weer een kidsparty hebben. Nadat de twee eerder geplande kidsparty’s moesten worden gecanceld vreesde ik dat even dat er niet genoeg kidsworkers zouden zijn. Een van de vaste kidsworkers is voor een jaar naar Duitsland vertrokken en een andere is aan het reizen door Europa. Maar God is goed, inmiddels zijn er vier nieuwe kidsworkers bij! Allemaal enthousiast en vol verlangen om de kinderen een geweldige tijd te kunnen bezorgen. De laatste keren waren er 30+ kids en we hopen ook nu weer op een grote opkomst!
Het eerste weekend van November zal een bijzonder weekend worden voor The Fathers House! Er komen 16 Belgen naar Smiltene voor een conferentie die wordt georganiseerd door onze kerk. Dit alles door een contact dat er is met een Belgisch echtpaar dat in 2011 in Smiltene was tijdens de outreach van YWAM en sindsdien regelmatig terugkomt. Twee van onze jongeren zijn in de zomer een week bij hen gaan logeren en deze week heeft tot gevolg dat een groep Belgen nu naar ons toe zal komen. Het zal een weekend worden waarin we verwachten dat God levens zal aanraken en veranderen!
En dan tot slot: eind november hoop ik naar Nederland te komen voor een tweewekelijks bezoek. In de eerste plaats om familie en vrienden weer te zien, maar ook zal ik presentaties geven over mijn werk en toekomst in Smiltene. Ik hoop velen van jullie te ontmoeten, al weet ik nu al dat het niet mogelijk zal zijn om iedereen persoonlijk te spreken! Dat is helaas onmogelijk gebleken bij iedere bezoeken, ook al zou ik graag anders willen!
Ik wens jullie allen een goed weekend en Gods rijke zegen!
Lieve groet, Nynke
Recent Comments