Ogre

Ja, dan is het nu april en kan ik terug kijken op bewogen maanden!

Allereerst was daar de verhuizing naar Ogre. We konden helaas geen geschikt huis vinden voor een betaalbare prijs en wonen dus weer in een flat. Ik geloof dat God op het juiste moment de juiste plek zal tonen en intussen ga ik gewoon door met datgene waar ik toe geroepen ben.

Marina werkt sinds oktober 2017 als serveerster in een restaurant en heeft het hier erg naar haar zin. Zij vindt Ogre een fijne plaats om te wonen en geniet er ook van dat Riga nu zo makkelijk te bereiken is. Inmiddels is zij 19 jaar en het proces van loslaten is echt aangebroken. Een nieuwe fase in ons leven waar we alle twee soms wel even mee worstelen. Maar… ook hierin is weer duidelijk dat liefde overwint. Marina weet dat zij een thuis heeft en altijd bij terecht kan!

De kerk waar ik bij aangesloten ben heet Varda Speks en inmiddels heb ik daar mijn draai aardig gevonden. Weer jeugdleidster, maar op dit moment zijn het vooral meiden meetingen. Ook actief betrokken bij het kinderwerk, zowel zondagsschool als tijdens de kampen die worden georganiseerd. Daarnaast maak ik deel uit van de mamsgroep en natuurlijk is er het coachen en discipelen van tieners en vrouwen. Maandelijks bezoek ik samen met Ineta, de voorgangersvrouw, een alleenstaande moeder en haar vijf kinderen. Wij ondersteunen hun op allerlei gebied en ik heb dit gezin in mijn hart gesloten!

De afgelopen maand ben ik op YWAM outreach geweest in Struzani, een klein dorp in een van de armste gebieden van Letland. Het was een pittige week met veel mooie en bijzondere ontmoetingen. Ik was deel van een team dat een vrouwen event organiseerde en bij dit event waren 82 vrouwen aanwezig! Een aantal van hen had ik al gedurende de week ontmoet en het was fijn om hen hier ook weer te zien. Met veel jongeren gesprekken gehad en ook bij de laatste jeugdmeeting geweest. Voor veel mensen, vooral vrouwen en tieners, mogen bidden en God echt aan het werk gezien! Met een aantal tienermeiden heb ik nog contact, zij hopen dat ik snel hen kom opzoeken. Tja, zou wel willen, maar de afstand is net iets te ver om even heen en weer te rijden!

Terugkijkend op alle verzoeken die ik de laatste maanden heb gehad, sinds de verhuizing naar Ogre, rondom support en coaching blijkt het inderdaad hollen of stilstaan te zijn. Een 17 jarig meisje waar een plek voor werd gezocht heeft uiteindelijk besloten bij niemand te willen wonen en gewoon te blijven waar zij nu is. Voor twee zusjes (wees)  wiens oma is overleden hebben ze na lang zoeken toch nog verre familieleden gevonden die zich nu over hen ontfermen. Eerder was de vraag neergelegd bij mij of ik hen een thuis zou kunnen bieden. Ook was er een vraag betreffende support voor drie meisjes uit een gezin, maar dit verzoek staat even op hold aangezien er eerst wordt onderzocht of zij nog thuis kunnen blijven wonen.

Een nog te openen dagcentrum voor kinderen en tieners ( 6 tot 18 jaar) in Ogre wordt geleid door een geweldige vrouw. Zij heeft zo’n hart voor de mensen naar wie niemand omziet! Ook van haar heb ik een vraag gekregen. Er zijn een vijftal tienermeisjes/ jonge vrouwen die behoefte hebben aan ondersteuning. De vraag aan mij is of ik met hen in gesprek wil gaan en te onderzoeken wat ik voor hen kan betekenen. Zij heeft inmiddels meer concreet met hen gesproken en zij willen mij graag ontmoeten. Zodra ik het gesprek met Mudite, de oprichtster,  heb gehad kan ik hier verder mee aan de slag!

De laatste tijd heb ik ook een aantal vragen gekregen over hoe om te gaan met pre-pubers. Dit is iets waar ik in Nederland tijdens mijn werk veel mee te maken heb gehad en het is bijzonder om ook hier mee aan de slag te kunnen. Het is speciaal om zo met een gezin te mogen optrekken en samen met de ouders te kunnen kijken naar wat er allemaal speelt en hoe te reageren/handelen.

Maandelijks hebben we de adoptie/pleegoudergroep en een aantal avonden behandelen we het onderwerp Trauma. Dit is heel leerzaam en het is daarnaast ook soms heel pijnlijk en verdrietig. Vooral voor de ouders die nu eindelijk meer inzicht krijgen in het gedrag van hun kind en waardoor het ontstaan is. De groep wordt steeds hechter en we zijn er echt voor elkaar. Ik merk dat ik ook wel een steentje mag bijdragen en dat het gewaardeerd wordt.

Het is nu dus voorjaar en dat betekent een nieuw seizoen! Ik hoop dat het nieuwe seizoen  Hope for Life ook vele nieuwe kansen en mogelijkheden zal bieden!