Oh, het is wel heel lang geleden dat ik heb geschreven dus ik ben er eerst maar eens voor gaan zitten. De balkondeur open, verwarming aan. Ja, want zoals de meesten wel weten kan ik de temperatuur van de verwarming niet zelf regelen en met de zon op de ramen is het hier opeens WARM! (buiten –7). Nog steeds winter hier met helaas spekgladde straten, maar wel een strak blauwe lucht met stralende zon. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen en wat ik allemaal wil vertellen. In de afgelopen drie maanden is er veel gebeurt en er staat nog het nodige op stapel ook!
In januari ben ik op familiebezoek geweest in Nederland. Heel fijn om ook weer vrienden te zien en te spreken, sommigen had ik al een jaar niet gezien! Natuurlijk is de tijd altijd te kort en ik heb dan ook niet de gelegenheid om een ieder te ontmoeten. Gelukkig komen er nog herkansingen genoeg. Het was ook fijn om in Christengemeente Elim te zijn en te zien hoe alles zich daar ontwikkelt. Inmiddels alweer 10 jaar in Reeuwijk en hier hebben ze onlangs bij stilgestaan. Mijn volgende bezoek aan Nederland zal later dit jaar plaatsvinden en voor die tijd staat er veel op het programma!
In februari zijn drie jonge mannen vanuit Elim naar Smiltene gekomen om een kijkje te nemen. We hebben een leuke tijd met elkaar gehad en ik vond het fijn om met hen bij te praten. Geweldig om te zien hoe God in hen aan het werk is en te zien hoe zij zich ontwikkelen.
Ja, en toen werd het week 9, de week van de YWAM (Youth with a Mission) outreach in Letland. Twee jaar geleden zijn ze in Smiltene geweest met een groep van rond 200 mensen, nu waren er bijna 450 mensen uit 34 verschillende landen. Wauw, wat een week hebben we gehad in Liepaja! Naast de outreachers hebben er ook 99 scholieren uit Liepaja zelf meegeholpen tijdens de week en daarnaast nog een 40-tal inwoners uit Liepaja. Ondanks het feit dat we met zovelen waren voelde het als een familie. Ja, een familie met allemaal dezelfde Vader. Wat is er veel dat ik zou willen vertellen over die week, zoveel gezien, gehoord en ervaren. Wij waren met z’n achten vanuit The Fathers House, waarvan er twee tot geloof zijn gekomen toen de outreach in Smiltene was. De outreachers sliepen in een school ener waren maar acht douches! Ik was zo gelukkig dat ik bij de zus van een vriendin kon logeren. Het was wel 25 minuten lopen naar de school, maar dat was heerlijk. ‘s Avonds werd ik of door iemand begeleid naar huis of ik werd naar huis gereden…. in een politieauto! Echt bijzonder, ik had het telefoonnummer van een politieagent en die hoefde ik alleen maar te bellen. Het eten tijdens deze week werd door medewerkers van de school verzorgd en hiervoor stonden soms lange rijen.
We hebben vier trucks met voedsel en kleding uitgeladen, bijna 2000 voedselpakketten gemaakt, huisbezoeken gedaan, kinderprogramma’s en tienermeetings gehouden, evement in een weeshuis, programma’s in verschillende tehuizen en in een nachtopvang, kleding uitgedeeld aan bijna 2700 mensen, een medisch team heeft zieke mensen thuis bezocht en nog veel meer. Wat bijzonder om zo met z’n allen tijdens deze week Gods liefde door te geven aan hen die het zo nodig hebben. Wat hebben we hard gewerkt, maar ook hebben we zoveel plezier met elkaar mogen hebben.
Opnieuw en ik weer enorm geraakt door de eenzaamheid en grote armoede, zowel materieel als geestelijk. Wat een diepe ellende kon je aantreffen achter een deur. Veel mensen huilden als we eenmaal binnen waren… Een bezoek dat ik met het team waar ik deel van uit maakte had heeft diepe indruk achter gelaten. Een man, invalide, in een bed waar je niemand meer in zou willen laten slapen. De kamer was totaal vervuild, het behang hing overal behalve aan de muur en het was erbarmelijk om te zien. Hij vertelde dat hij geen familie en vrienden heeft en dat er niemand naar hem omkijkt. Ja, wat doe je dan, behalve een voedselpakket achterlaten. Op zo’n moment realiseer je weer eens te meer hoe rijk je zelf bent met alle mensen om je heen! We hebben diverse vrouwen ontmoet die in een social huis wonen en zo blij waren dat er iemand naar hen omkeek en in hen geïnteresseerd was. Voor velen hebben we ook mogen bidden en ik vertrouw erop dat ze Gods liefde hebben ervaren. We hebben een zeeman ontmoet die ons al verwachtte en een buideltje met amberstenen als presentje gaf (we hebben de stenen uitgedeeld onder de andere teams met wie we op pad waren). Ook werden soms de voedselpakketten uit onze handen gerukt en de deuren gelijk weer dichtgegooid voor onze neus of mensen die niet op de lijst stonden smeekten of ze een voedselpakket konden krijgen. We zijn op verschillende plekken in Liepaja geweest maar de wijk Karosta was voor velen een heftige ervaring.
Ook werd er twee avonden een avondprogramma verzorgd waar een ieder welkom was en op vrijdagavond was er het Lovefeast. De avond van het Lovefeast is speciaal voor degenen die tijdens de week Jezus hebben aangenomen in hun leven en die avond waren we met zo’n 900 mensen in de gymzaal om te eten met elkaar. Prachtig om te zien hoe mensen elkaar opzochten die elkaar die week voor het eerst hebben ontmoet. Als je bedenkt dat de meeste Letten erg verlegen zijn en zichzelf niet snel blootgeven is het weer duidelijk wat zo’n week kan veranderen in mensenlevens. Er was een jong meisje die tijdens een huisbezoek opeens oog in oog met haar tante stond, een tante die ze al jaren niet had gezien. Zo zijn er zoveel verhalen te vertellen, zoals een team die een blinde vrouw mee naar buiten heeft genomen zodat ze voor het eerst na zes jaar weer in de buitenlucht was. Of een team wat bij een blinde man aanbelde die helaas niet bij de deur kon komen en die via het keukenraam het voedselpakket hebben overhandigd en voor hem hebben mogen bidden. Een van de verhalen die mij het meest bij zal blijven van deze week is van een team wat tijdens een huisbezoek een vrouw aantrof wiens man net twee dagen daarvoor was overleden. Zij had geen geld en wist niet hoe ze de begrafenis moest regelen. Nou, gelukkig wist God het wel en Hij heeft het juiste team naar dit adres gebracht. In het team was een dominee en hij heeft samen met het team alles geregeld voor de begrafenis. Op de dag van de begrafenis heeft het hele gezin Jezus aangenomen.
Er zijn zoveel momenten die ik zal blijven koesteren! Zoveel prachtige mensen heb ik ontmoet en met diverse zal ik zeker contact houden! Een van de hoogtepunten voor mij was de vrouwenmeeting, voor het eerst tijdens een outreach in Letland georganiseerd. Ik ben zo dankbaar dat ik deel was van het organiserende team, heb zoveel geleerd en ook zulke bijzondere contacten er aan over gehouden. Tijdens deze vrouwenmeeting werden de vrouwen door mannen welkom geheten en zij hielpen hen uit hun jas en begeleiden hen naar de grote zaal waar het programma plaatsvond. Er werd viool gespeeld door een 17-jarige, er werden getuigenissen gegeven door vrouwen die dankbaar zijn dat na jaren van misbruik, mishandeling, alcohol-en drugsgebruik Jezus hen een nieuw leven heeft gegeven. Na afloop was er tijd voor koffie en iets lekker waarbij de koffie werd geserveerd door mannen. In totaal waren er 253 vrouwen waarvan 40 tot geloof zijn gekomen. Wat een feest was het het en wat voelden de vrouwen zich speciaal. Er waren drie vrouwen gekomen die ik had uitgenodigd en ik heb gezien hoe zij in een paar dagen tijd veranderden, ik zag ze lachen en ze kwamen zelfs echt spontaan op mij toe gelopen. Wauw, God heeft grote dingen gedaan deze week!
Ja, en dan is zo’n week weer voorbij. Val je dan in een gat? Nou, gelukkig niet want het volgende stond alweer op de agenda. Op vrijdag 8 maart had ik een vrouwenavond gepland, niet wetende dat het internationale vrouwendag was. Samen met een van de jonge tienermeisjes hebben we de vrouwen een gezichtsmaker gegeven en zijn ze met mooi gelakte nagels weer naar huis gegaan. We hebben stil gestaan bij hoe God ons ziet, als Zijn prachtige dochters en wij zijn als parels in Zijn hand. Ik heb ze opnieuw uitgedaagd om elkaar te bemoedigen en dat is nog steeds moeilijk. Als je je realiseert dat er een verleden van onderdrukking is weet ik dat er nog een lange weg te gaan is om ze in volledige vrijheid te zien. Maar gelukkig mag ik met hen optrekken en hen uitdagen en zie ik uit naar alles wat er nog zal gebeuren! Deze week weer een kidsparty en zo staan er nog veel andere dingen op het programma voor de komende tijd.
Afgelopen weekend zijn Nigel Ring en Onno geweest om te praten over de visie die we hebben voor jonge vrouwen. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een zeer productief en verrassend weekend is geweest. Er zal hard gewerkt moeten worden om alles verder gestalte te geven, maar met de hulp van velen om mij heen en Gods leiding vertrouw ik erop dat het allemaal goed zal komen. In een aparte update zal ik jullie eerdaags verder op de hoogte brengen van de ontwikkelingen!
Allemaal fijne en gezegende paasdagen toegewenst,
lieve groet,
Nynke
Recent Comments