Onlangs ben ik in Nederland geweest voor een bezoek aan familie en vrienden. Natuurlijk heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om tijdens het Stamppot buffet, georganiseerd door het Let’s go team, vele van mijn trouwe supporters te ontmoeten. Het was fijn om zoveel van jullie te zien en wat was het eten lekker! Voor het dessert heb ik een powerpoint presentatie gegeven en zo de aanwezigen mee kunnen nemen in mijn verhaal over het leven en werken in Ogre. Dank aan een ieder die aanwezig was!
Nu ik weer terug ben lijkt het wel of het hollen of stilstaan voorbij is. Er gebeurt zoveel dat ik mijzelf soms even moet knijpen om te checken of het geen droom is….
Van ale kanten komen er nu vragen op mij af, gericht op support en ondersteuning van tienermeisjes/jonge vrouwen. Vanuit Social Work is de vraag gekomen of ik support kan bieden aan drie tienermeisjes uit een gezin. Nadat ik hier positief op heb geantwoord is het wachten nu op het antwoord van de meisjes zelf. Als zij hiervoor openstaan gaan we met elkaar om tafel om te zien wat zij nodig hebben en wat ik kan bieden.
Het hoofd van het orphanagecourt, waar ik mijzelf heb voorgesteld net voordat ik naar Nederland ging, was erg open en we hebben met elkaar gesproken over een 15-jarig meisje. Zij heeft bij een pleeggezin gewoond, maar is momenteel door de week in een internaat en tijdens de weekenden in een weeshuis. Ik heb beloofd hierop terug te komen en sta wel open voor weekendopvang voor dit meisje.
Het nog te openen dagcenter voor kinderen en tieners in Ogre wordt geleid door een geweldige vrouw. Zij heeft zo’n hart voor de mensen naar wie niemand omziet! Ook van haar heb ik een vraag gekregen. Er zijn een vijftal tienermeisjes/ jonge vrouwen die behoefte hebben aan ondersteuning. De vraag aan mij is of ik met hen in gesprek wil gaan en te onderzoeken wat ik voor hen kan betekenen.
Het 17 jarig meisje die Ineta en ik in januari hebben ontmoet, had aangegeven eerst met Ineta´s gezin te willen kennismaken. Helaas reageert zij niet op berichtjes of telefoontjes, dus we hebben geen idee hoe dit gaat aflopen. Zowel Ineta als ik hadden al het idee dat zij zelf niet echt wilde, maar dat het vanuit Social Work wenselijk was voor haar. Afwachten dus …
En dan… Eergisteren kreeg ik een telefoontje dat mij behoorlijk raakte en mij ook niet echt loslaat. Twee zusjes, 14 en 16 jaar oud, woonden bij hun oma die hun enige familielid was. Tot groot verdriet van de meisjes is hun oma onverwachts overleden, ik kan mij voorstellen dat hun hele wereld op z´n kop staat. Pfffffffffffff, zo jong nog maar en dan nog maar met z´n twee-en zijn. Er is gevraagd of ik eventueel een thuis kan bieden aan het 16 jarige meisje, Het jongere zusje gaat vanwege longproblemen naar een speciale school en zal daar moeten blijven. Het breekt mijn hart als ik bedenk dat deze twee meisjes, die alleen elkaar nog maar hebben, gescheiden gaan worden. Marina en ik staan beiden open voor een ontmoeting en zijn zeker bereid om ons thuis te delen! Het is nu wachten op een telefoontje van het orphanagecourt met een datum en tijd voor een kennismaking.
Recent Comments