Wat een zomer hebben we gehad! Wat een mooi weer, weken alleen maar zon en temperaturen van rond de 30 graden. Nu is het mooi nazomerweer, opnieuw zonneschijn en rond de 18 graden.
Deze zomer heeft alles rondom de activiteiten kerk en jeugd stil gelegen zoals altijd tijdens de zomerperiode. Ik heb echter niet stilgezeten, deze zomer stond mijn agenda vol geplande bezoeken vanuit Nederland. Wat heb ik veel vrienden mogen ontvangen in Smiltene! Hoe dankbaar ben ik dat mensen deze reis maken om mij op te zoeken, om te zien waar ik woon en te ervaren hoe God mij hier gebruikt. Alle bezoeken waren bezoeken met een gouden randje! Ieder contact was anders, maar alle vriendschappen zijn verdiept! Rijk ben ik, heel rijk met al die vriendschappen en met een ieder die gelooft in wat ik hier mag doen in Smiltene. De een heeft geklust in mijn huis, de ander heeft vooral gebrainstormd over Hope for Life, een ieder heeft vooral ook gerelaxt en de natuur van Smiltene en omgeving mogen zien. Wat hebben ze allemaal genoten van de rust en van het mooie weer.
In augustus hebben we een conferentie van Relational Mission gehad in Ergli, een mooie plaats in Letland. We waren met zo’n honderd mensen, incl. kinderen. Deze conferentie was genaamd Presence of God tour Baltics. Er was een mix van mensen uit Stockholm, Helsinki, Tallinn, Smiltene, Jekabpils, Riga, Gsdansk en ook veel uit Engeland. Geweldig om naast het onderwijs ook tijd te hebben om met elkaar op te trekken. Een tijd van bemoedigen, elkaar beter leren kennen, een tijd van gebed en ook van ontspanning. We hadden deze dagen alleen maar mooi weer met een temperatuur van rond de 32 graden. Een van de middagen was het onderwerp genezing. Na een goede en gedegen uitleg was het tijd om ook uit te stappen en voor elkaar te bidden. Ik stond naast iemand en ik wist zonder het te vragen dat zij genezing wilde voor kanker. Zonder ook maar een moment na te denken ben ik voor haar gaan bidden. Later realiseerde ik mij dat ik ruim een jaar geleden hier heel nerveus over zou zijn geweest. Gelukkig heb ik inmiddels mogen leren dat het niet uitmaakt waarvoor genezing gevraagd wordt, voor Jezus is niets onmogelijk! Wat een wonder om twee weken later te horen dat er geen enkele kankercel te bekennen was, DANK U WEL HEER!!!! Gedurende de conferentie heb ik uit mogen stappen in meer vrijheid en ik kijk er met heel veel dankbaarheid op terug. Wat het zeker ook speciaal maakte was het feit dat Marianne erbij was. We hebben deze conferentie beiden als heel bijzonder ervaren!
Inmiddels is de zomerbreak weer voorbij en is het gewone leven weer begonnen. Zo hebben we alweer twee jeugdavonden achter de rug. Fijn om te zien dat er naast de vertrouwde gezichten ook nieuwe gezichten waren. Een van hen is een meisje die tijdelijk in het crisiscentrum woont. Haar gezicht is al getekend en je zag de gebrokenheid in haar ogen. Tijdens de eerste avond is zij huilend weg gelopen. Gelukkig kon ik achter haar aan en heb ik een poosje met haar kunnen zitten. Haar eerst vooral laten huilen en daarna heeft ze verteld over haar leven. Wat een diepe ellende, zo verdrietig. Wat ben ik dan dankbaar dat ik naast zo’n meisje mag staan en haar Gods liefde door mag geven. Afgelopen week kwam ze direct naar mij toe gehold, ik zag dat er een andere blik in haar ogen was. Wat ben ik dan ook trots op de jeugdgroep, ze staan open voor iedereen en een ieder mag ook zichzelf zijn. De zorg voor elkaar was deze eerste twee keer zo aanwezig, kan alleen maar hopen en bidden dat het gedurende het komende jaar zo blijft en versterkt.
Er zijn inmiddels weer een paar avonden geweest waar een paar van de meisjes kwamen eten en bijpraten. Ze zijn er dan vaak rond vijf uur en het is wel eens half twee geweest voordat ik ze naar huis bracht. Wat een vertrouwen hebben de ouders in mij bedacht ik mij. Aan de andere kant weet ik ook dat veel ouders geen idee hebben waar hun kinderen zijn en wat ze doen. Meidenmeetingen in mijn huis zijn nooit saai te noemen. Er gebeurt altijd van alles: eten met elkaar, spelletje doen, rollen over de grond van het lachen, fotoshoot, bijpraten, bidden. lachen, huilen. En ik? Ik geniet vooral van het feit dat ik zo’n plaats kan aanbieden waar zij zichzelf kunnen zijn! Een veilige plaats waar er ruimte is voor wat hen bezighoudt en waar vooral ook respect voor elkaar is. We hebben onlangs ook een tut avond gehad, lekker een gezichtsmaskertje. Hahaha, zal deze foto maar niet plaatsen 
.
Afgelopen weekend ook weer de eerste vrouwenavond gehad. Een van de jonge vrouwen wil zich hier in uitstrekken en samen bereiden we de avond voor. Dit keer waren we maar met een kleine groep en ik weet inmiddels dat aantallen niet belangrijk zijn. Onze hart gesteldheid, daar gaat het om! Dat bleek ook deze keer weer. We zijn met elkaar God groot gaan maken door onze lofprijzing. Hieruit ontstonden spontaan gebeden voor elkaar en wat geweldig om dan te ervaren wat God doet. We hebben mogen horen dat iemand diepe innerlijke genezing heeft ervaren en een ander hebben we veranderd weg zien gaan. Het is zo mooi dat we allemaal voor elkaar gebruikt worden op zo’n avond. We hebben allemaal gaven en talenten gekregen en met elkaar zijn we een team dat God gebruikt tot eer en glorie van Zijn naam. Bijzonder was wel dat Deborah er bij aanwezig was en ook echt deel was van deze avond. Niet gehinderd door taalbarrières, maar een eenheid door de verbondenheid in dezelfde God!
Een van de andere hoogtepunten is dat afgelopen week de website voor Hope for Life is gelanceerd! Wat ben ik hier blij mee en wat ziet ie er mooi uit! Zie www.hope-for-life.info . Via deze website hoop ik jullie op de hoogte te houden van waar we mee bezig zijn omtrent de stichting. Volgende week, zaterdag 27 september, zal er een rommelmarkt gehouden worden in Bodegraven en hierbij zal ook aandacht geschonken worden aan de stichting Hope for Life. Ik zal hier ook bij aanwezig zijn en ik kijk er naar uit om velen van jullie daar te ontmoeten!
Geniet allemaal nog van het nazomerweer en tot horens/schrijf/ziens!
Blessings, Nynke
Recent Comments