Verder op avontuur

Het is eind september en hoog tijd om weer een update te geven.

Na een best wel een pittig jaar met de jeugdgroep hebben we eind mei de laatste avond met elkaar gehad. Altijd weer bijzonder om terug te blikken met elkaar en te horen hoe zij dingen hebben ervaren en beleefd. Twee jongeren uit Duitsland waren voor een periode deel van de jeugdgroep en ik kan alleen maar hopen en vertrouwen dat ze iets positiefs hebben meegenomen voor hun verdere leven. Ondanks het feit dat de jongste 12 was en de oudste 20 jaar was er wel eenheid en vooral ook zorg naar elkaar. Weer een jaar met vreugde en verdriet, beantwoorde gebeden, wonderen en genezingen, dank U wel Heer!

Vervolgens begon de zomervakantie, drie maanden en wat een bewogen maanden om op terug te kijken. Ik heb nog nooit zoveel gereisd in een paar maanden tijd, maar ik ben zo dankbaar dat het mogelijk was! Ook was het vooral een periode van heel veel emoties, verdriet, maar bovenal ook mij gedragen weten!

Allereerst ben ik begin juni naar een leidersconferentie van Relational Mission in Norwich (UK) geweest. Een opbouwende en bemoedigende tijd waarbij ik vooral ben bevestigd in de visie voor Hope for Life. Ik ben nu begonnen om de preken nog eens terug te luisteren en opnieuw spreken ze tot mij. Voor en na de conferentie heb ik een paar dagen doorgebracht bij dierbare Engelse vrienden en het was fijn om deze tijd met hen te hebben.

Daarna een paar paar dagen in Smiltene geweest en vervolgens zijn Marina en ik voor vijf weken naar Nederland geweest. Deze weken waren vooral om tijd met mijn familie door te brengen. Mijn moeder was in januari geopereerd en het was fijn om bij haar te kunnen zijn en met eigen ogen te kunnen zien dat het goed gaat met haar. Een van mijn zwagers was ernstig ziek en gelukkig heb ik hem en zijn gezin een paar keer kunnen bezoeken. (Mijn zwager is helaas op 23 augustus overleden en gelukkig waren Marina en ik toen weer in Nederland). Ook zijn Marina en ik negen dagen echt op vakantie geweest, samen met een vriendin van mij. Dit was heel bijzonder en waren we verrast en gezegend door een aantal giften, als ook een vakantiemand en een speciale prijs voor het huisje, God is goed! Samen met een vriendin uit Elim hebben we een meidenmiddag georganiseerd waarbij drie meiden onze gast waren. We hebben hen meegenomen op een zoektocht naar het verstaan van Gods stem, hebben met elkaar gegeten en voor elkaar gebeden. Een heel mooie tijd en wat mij betreft voor herhaling vatbaar.

Vervolgens ben ik naar Newday, een jeugdconferentie in Engeland geweest met zes jongeren uit Letland. We hebben als jeugdgroep gebeden of God zou voorzien in het benodigde geld. De jongeren moesten zelf 75 euro betalen en daarnaast was er per persoon zeker nog zo’n 350,00 tot 400,00 euro nodig. Tot onze grote vreugde is voor een ieder het resterende geld betaald door een kerk in Engeland. Wauw, ieder jaar weer spannend en nu wisten we vrij snel dat we allemaal konden gaan. Wederom heeft God laten zien dat wat voor ons onmogelijk lijkt voor Hem mogelijk is! Het zijn fantastische dagen geweest waarin een ieder wel geraakt is door Gods liefde en Zijn trouw.

Hierna nog een conferentie in Letland waarbij Terry Virgo, de grondlegger van Newfrontiers Internationaal, de gastspreker was. Het was heel speciaal om met hoofdzakelijk Letten en aantal Engelsen drie dagen onderwijs van hem te mogen ontvangen. Er was ook veel tijd voor het bouwen aan relaties en ontspanning.

Tja…. en toen…. Ik heb een grote beslissing genomen en wel dat ik met ingang van september niet langer verbonden zal zijn aan The Father’s House. Na ruim vijf jaar de gemeente te hebben ondersteund heb ik het besluit genomen om verder te trekken. Waarheen? Ik weet het niet, maar het is duidelijk dat ik de tijd moet nemen om Gods stem te verstaan over de volgende stap. De visie die ik heb om een huis te openen voor jonge, kwetsbare vrouwen is mijn goal en dit wordt alleen steeds maar weer bevestigd. Ik heb de afgelopen jaren veel geleerd over Gods goedheid en grootheid en ook over mijzelf. De drive om door te trekken en de visie werkelijkheid te zien worden is er, dus ik kijk uit naar wat het komende seizoen zal brengen. Een seizoen waarin Marina, net 18 jaar geworden, aan haar examenjaar is begonnen. Dit jaar zal ik vooral ook haar begeleiden op haar weg naar zelfstandigheid!

Ik wens jullie een kleurrijke herfst!

Veel zegen, Nynke