Het is hier inmiddels echt zomer! We hebben al dagen boven de 30 graden gehad en het einde is nog niet in zicht. De natuur is mooi, zo groen, maar de temperatuur zou voor mij wel iets lager mogen zijn. In huis is het al weken te warm en de nachten koelen nu ook niet echt meer af. Maar ja, toch maar genieten want voordat ik het weet begint de winter weer 
. Genieten was het gisteren zeker met twee van de tieners. Serieuze gesprekken en voor en met elkaar bidden, veel plezier, samen eten voorbereiden en samen eten, foto’s maken en te laat naar bed.
Eind mei zijn Greg en Angela Kemm een weekend in Smiltene geweest. Zij zijn geboren en getogen in Zuid-Afrika en sinds zeven jaar zijn zij nu in Engeland woonachtig. Angela heeft in Kaapstad in de townships gewerkt en zij heeft daar veel mogen betekenen. God heeft haar op bijzondere wijze gebruikt en nog steeds! Een geweldig inspirerende vrouw die een groot voorbeeld voor mij is geweest tijdens het weekend. Zoveel liefde, zoveel duidelijkheid, zoveel vertrouwen in God. Ze heeft tijdens een vrouwenavond gesproken en deze avond zijn veel vrouwen diep geraakt! Ook hebben we een dag gehad voor leiders en potentiële leiders waar zij heeft gesproken en zo ook in de kerk. Zij waren er het weekend nadat wij terug kwamen uit Amerika en het heeft zo moeten zijn! Een gevolg op iets wat al zoveel teweeg heeft gebracht in mij, nog meer in vrijheid durven uitstappen!
Gedurende de drie zomermaanden hebben we geen officiële jeugdavonden. In het begin van het jaar, september 2012, hebben we onze dromen en verlangens op papier gezet. Dit hebben we daarna voorgelezen en dit is met de videocamera opgenomen. In juni hebben we de laatste jeugdavond gehad en hebben we de video opnames terug gekeken. Wauw, na zoveel maanden wist ik echt niet wat ik allemaal had opgeschreven…. Ik durf het bijna niet te zeggen, het waren meer dan 15 punten!!! En weet je hoe stil ik was na het terug zien? Op een na was alles verhoord of stond het te gebeuren!!!!!!!!!!!!! Wat een groot God hebben we toch, Hij verhoort gebeden. Zo heb ik een echte vakantie in het vooruitzicht, is er inmiddels een auto!, is er groei in de kerk en de jeugdavonden zichtbaar, heb ik een goede gezondheid, zijn er meer contacten met vrouwen buiten de kerk, zijn we bijna zover dat de stichting een feit is enz. Stil, echt stil…..
Begin juni had ik mijn eerste bruiloft in Letland en hier was ik deels weddingplanner. Het was een super dag, mooi weer en alles is verlopen zoals het bruidspaar graag wilde. Bijzonder aan deze dag was wel dat de bruid een van de meiden van onze jeugdgroep was! Ze is vorig jaar voor een half jaar naar Albanie gegaan om daar een kerk te ondersteunen en dit was niet altijd makkelijk voor haar. Ver van huis, zonder haar verloofde en niet altijd een goede internetverbinding. Ik ben ongelooflijk trots op haar dat ze toch heeft doorgezet en hierdoor is ze zeker sterker terug gekomen. Ze is aan het nadenken wat ze in september wil gaan doen en zoals het er nu uitziet wil ze een opleiding volgen om in de toekomst als social worker aan de slag te kunnen!
Eind juni zijn David en Ilze naar Engeland geweest en heb ik in hun huis voor Kips en de twee katten mogen zorgen. Wat een verantwoordelijkheid: eten en drinken geven, uitlaten en borstelen. Het was een super tijd voor mij, ik heb ervan genoten. Gelukkig waren er ook anderen die af en toe met Kips gingen wandelen zodat het een gedeelde verantwoordelijkheid was. Gedurende Davids afwezigheid heb ik een van de zondagen mogen spreken in de kerk. Dit was voor mij echt een grote stap, maar ik heb mogen ervaren dat het zo vanuit mijn hart kwam. Tijdens de healingschool in Amerika heb ik zoveel geleerd en zoveel meegemaakt dat ik dit heb gedeeld tijdens de dienst. Na afloop heb ik voor ons allen gebeden en daarna was er ruimte voor mensen die ziek waren voor gebed. Iedereen die aanwezig was stond voorin de kerk: of om gebed te ontvangen of om te bidden. Wat een bijzonder moment, niet in de laatste plaats omdat velen genezing hebben mogen ontvangen! Dank U Jezus!
De laatste maanden is er een grote wens van mij in vervulling aan het gaan. Ik heb vanaf het begin een verlangen gehad om met (jonge) moeders op te kunnen trekken en met hen een relatie op te kunnen bouwen. Inmiddels heb ik met vier vrouwen die ik heb ontmoet in een winkel tijdens hun werk of gedurende de kidsparty’s contact. Ze komen graag bij mij en voelen zich veilig genoeg om open over hun leven te vertellen. Een van hen weet niet wat ze met haar leven moet en is op zoek naar antwoorden hoe haar leven inhoud te geven. Een andere moeder heeft een zoontje die niet kan praten en samen met haar ben ik nu bezig om een picto/fotoboek te maken zodat ze op deze wijze kunnen gaan communiceren. Wat een voorrecht om zo met hen te mogen optrekken en van en met elkaar te mogen leren!
Een paar weken terug kreeg ik een telefoontje of ik Nederlandse gasten kon ontvangen. Natuurlijk, want ik was toch thuis . Een Nederlands echtpaar was op rondreis in de Baltische staten en zij zijn twee nachten te gast geweest. Het waren mooie dagen waarin we met elkaar hebben kunnen ervaren hoe onverwacht dingen kunnen lopen. Vlakbij mij woont een oude vrouw die ik helaas niet kan verstaan. Iedere keer als ik haar zie begint ze te huilen en te vertellen. Op die momenten kan ik haar alleen maar omhelzen en Gods liefde doorgeven. Het echtpaar had van vrienden van mij over deze vrouw gehoord en ik moest bekennen dat ik haar al enige tijd niet meer had gezien. Ja hoor, we gaan even later op pad en de eerste die we tegen kwamen was deze vrouw. Ze liep samen met een man, rond 35 jaar, en beiden zagen er niet gelukkig uit. Het raakt mij iedere keer nog diep, zoveel eenzaamheid, zoveel pijn, zoveel hopeloosheid. Vervolgens zijn we op bezoek gegaan bij een Roma gezin. Zij worden door veel mensen met de nek aangekeken, maar voor mij zijn zij het voorbeeld van een liefdevol gezin! Zoveel gezelligheid en liefde voor elkaar, ondanks de moeilijkheden die ze als gezin ervaren. Nu bleek dat zoveel de koelkast als de wasmachine het hadden begeven. Nee he, niet ook dat nog! Een gezin met zes kinderen en een invalide opa in huis, hoe moet dat verder? Gelukkig hebben we de volgende dag het gezin kunnen zegenen met een nieuwe wasmachine, wat waren ze blij, en wij ook!!
In juli was in Riga de New Europe conferentie. Dit was een weekend waar ik met een goed gevoel op terug kijk! ‘s Middags eerst heerlijk bij gepraat met een Letse vriendin die ik sinds begin maart niet meer had gezien. Daarna was er de vrijdagavond eerst een pizzaparty en vervolgens twee dagen van goed onderwijs en bidden met en voor elkaar. Ook veel plezier met elkaar gehad en nieuwe mensen mogen ontmoeten. Deze keer was het een mooie mix van culturen: Lets, Russchisch, Litouws, Engels, Nederlands. Daarbij opgeteld dat diversen niet woonachtig zijn in het land van herkomst maakte het helemaal bijzonder. Door het weekend heen was er veel tijd voor bemoediging en opbouw. Een van de jonge Engelse vrouwen die aanwezig was hoopt later dit jaar terug te komen en zij zal dan ook mij een bezoek brengen. Het weekend heeft mij weer eens bevestigd dat ik op de plek ben waar God mij wil hebben!
Na de conferentie ben ik naar Jekabpils gegaan en heb hier een aantal dagen doorgebracht met David en Ilze bij haar familie. Dit waren we al langer van plan, maar tot nu toe was het er niet van gekomen. Fijn om te zien waar Ilze is groot gebracht en hoe zij heeft geleefd. Ik voelde mij erg welkom bij haar familie. We hebben met z’n drietjes ook nog even de toerist uitgehangen, maar ja, dat hoort er bij.
Vandaag komen er vier jongeren terug die naar Engeland geweest zijn, naar New Day! Er is veel gebeden aangezien er geen financiën beschikbaar waren en de jeugd is blijven vertrouwen tot het laatste moment. Uiteindelijk was er twee weken voor het vertrek voldoende geld binnen voor vier van hen en ik zie uit naar hun terugkomst. Ik geloof dat het een heel bijzondere tijd voor een ieder van hen is geweest en dat ze tekenen en wonderen hebben mogen ervaren.
Velen van jullie zijn nu met vakantie of gaan eerdaags. Ik heb eind augustus eerst nog een bruiloft, deze keer mag ik fotograaf zijn. Daarna staat er een vakantie gepland, de eerste echte vakantie sinds jaren. Ik zie er erg naar uit!
Tot slot nog het volgende: Iets dat mij tot tranen toe heeft geroerd is de uitspraak van een van de meiden. We waren met z’n drieën en spontaan zijn we elkaar vragen gaan stellen in de vorm van een interview. Er werd de vraag gesteld wat de mooiste plaats is in Letland. Ik antwoordde dat ik nog niet veel plaatsen heb bezocht, maar dat voor mij zeker Smiltene de mooiste is. Het meisje was even stil en toen kwam het volgende antwoord: “Voor mij is de mooiste plek hier, bij Nynke in haar huis. Dit is de plek waar ik mij veilig voel en waar ik vrij kan zijn. Hier maakt het niet uit of ik iets fout doe en hier kan en mag ik zoveel leren. Ik mag hier mijzelf zijn en ik leer steeds meer over Jezus. Dit is dus voor mij de mooiste plaats in Letland.” Tranen en daarna blijdschap. Dit is de reden dat ik hier ben en dit is de reden dat ik ondanks vertragingen en soms zelfs moeilijkheden door ga met waar ik mee bezig ben!!!
Voor een ieder nog een fijne zomer met veel mooie en kostbare momenten en veel zegeningen!
Lieve groet, Nynke
Recent Comments